osbka

Siedzę sobie w domu, ni mam ochoty na nic. Z nudów robię sobie pasemka, w sumie mogę wyjść z domu i pojechać choćby do siostry, ale nic mi się nie chce... To chyba syndrom URLOPU... Taaak słodkie lenistwo zaczyna zamieniać się w słodką nudę- niedobrze , zaczynam myśleć że jestem pracoholiczką...Pewnie tak jest.Jutro muszę na chwilę podjechać do pracy , bo jak zwykle beze mnie pewne rzeczy soją w miejscu.Trudno pojadę.

Zaczyna mnie trochę męczyć zazdrość  P., taka zupełnia bezpodstawna i bezsensowna.Wczoraj nie odzywał się do mnie przez parę godzin tylko dla tego, że przez dosłownie parę minut rozmawiałam na ICQ z dobrym kolegą ze Szwecji. Ale z drugiej strony ja też pewnie byłabym trochę zazdrosna- tylko, że nie AŻ TAK.

Tak, nareszcie cały tydzień słodkiego lenistwa... Szkoda tylko, że ta zasrana pogoda się zepsuła.Ale co tam urlop to urlop.

W moim życiu nie zmieniło się zbyt wiele, nadal jesteśmy razem i jest dobrze.Wiem, że to miłość, czasem aż chora, ale tak bardzo mi potrzebna, żeby żyć i czuć.Czasem boję się, że pewnego dnia to wszystko się skończy, jak sen, ale wtedy szybko myślę o nas, że bedzię to trwać i trwać. jest mi dobrze i to jest dla mnie istotne.

Pozdrawiam Dziwnego- nic się nie martw cały czas tu zaglądam i będę ten blog prowadzić.

To takie dziwne uczucie, ale  w gruncie rzeczy całkiem przyjemne, bo wiem, że kiedy tęsknię to oznacza jedno- KOCHAM. Kocham z całego serca, kocham ciałem i duszą, oddaję siebie nie chcąc nic w zamian- miłość bezwarunkowa, beznadziejna, taka o której zawsze marzyłam. Nareszcie JĄ mam i wiem,że nigdy jej nie pozwolę ulecieć, za dużo wtedy straciłabym siebie, wtedy cząstka mnie uleciałaby razem nią.

Choć wiem, że ktoś może cierpi za moje szczęście, to czuję się jak Anioł z opowieści SIC_PERSON.

Pozdrawiam Dziwnego, człowieka z niebanalną osobowością .