osbka

Mam wszystkiego dość!!!! Mój Boże dlaczego? Nie wiem co ze sobą robić, nie wiem NIC   Czuję się tak dziwnie. Przecież mam to wszytsko czego chciałam a jednak nadal mi czegoś brakuje CZEMU?!!! Jestem głupia. Boję się o wszystko, że w jednym momencie wszystko stracę, coś czego chcę ponad życie- SZCZĘŚCIE- to cała ja. Cierpię i nie wiem czemu. Moje kłopoty, żale nawarstwiają się z dnia na dzień nie wiadomo czemu....

Siedzę sobie w domu, ni mam ochoty na nic. Z nudów robię sobie pasemka, w sumie mogę wyjść z domu i pojechać choćby do siostry, ale nic mi się nie chce... To chyba syndrom URLOPU... Taaak słodkie lenistwo zaczyna zamieniać się w słodką nudę- niedobrze , zaczynam myśleć że jestem pracoholiczką...Pewnie tak jest.Jutro muszę na chwilę podjechać do pracy , bo jak zwykle beze mnie pewne rzeczy soją w miejscu.Trudno pojadę.

Zaczyna mnie trochę męczyć zazdrość  P., taka zupełnia bezpodstawna i bezsensowna.Wczoraj nie odzywał się do mnie przez parę godzin tylko dla tego, że przez dosłownie parę minut rozmawiałam na ICQ z dobrym kolegą ze Szwecji. Ale z drugiej strony ja też pewnie byłabym trochę zazdrosna- tylko, że nie AŻ TAK.

Tak, nareszcie cały tydzień słodkiego lenistwa... Szkoda tylko, że ta zasrana pogoda się zepsuła.Ale co tam urlop to urlop.

W moim życiu nie zmieniło się zbyt wiele, nadal jesteśmy razem i jest dobrze.Wiem, że to miłość, czasem aż chora, ale tak bardzo mi potrzebna, żeby żyć i czuć.Czasem boję się, że pewnego dnia to wszystko się skończy, jak sen, ale wtedy szybko myślę o nas, że bedzię to trwać i trwać. jest mi dobrze i to jest dla mnie istotne.

Pozdrawiam Dziwnego- nic się nie martw cały czas tu zaglądam i będę ten blog prowadzić.

To takie dziwne uczucie, ale  w gruncie rzeczy całkiem przyjemne, bo wiem, że kiedy tęsknię to oznacza jedno- KOCHAM. Kocham z całego serca, kocham ciałem i duszą, oddaję siebie nie chcąc nic w zamian- miłość bezwarunkowa, beznadziejna, taka o której zawsze marzyłam. Nareszcie JĄ mam i wiem,że nigdy jej nie pozwolę ulecieć, za dużo wtedy straciłabym siebie, wtedy cząstka mnie uleciałaby razem nią.

Choć wiem, że ktoś może cierpi za moje szczęście, to czuję się jak Anioł z opowieści SIC_PERSON.

Pozdrawiam Dziwnego, człowieka z niebanalną osobowością .

Taaaak. Było tak cholernie gorąco.Uff dobrze,że mam to już za sobą.Zaraz będzie dwa miesiące jak jesteśmy razem.

Oczywiście gdybm nie wkurwiła się tak bardzo,że było mi już wszystko jedno, to penie jeszcze nie bylibyśmy ze sobą, ale tak jak mówię dostałam szału. Więc bylo to wszystko właśnie tak:

12 lipca  b.r. ciepły wieczór, spacer przez park do domu, rozmowa o wszystkim i o niczym było na prawdę bardzo miło, ale no właśnie ALE !!! zero rozmowy na najbardziej interesujący temat- nasz temat. Ok wkurzyłam się wsiadłam do autobusu i ruszyłam do domu. W domu wściekła byłam aż z tej złości płakałam, pomyślałam sobie-a trudno raz się żyje- wysłałam sms-a w którym wszystko wygarnęłam co czuję itp.Za chwilę zadzwonił telefon a ja byłam cała sparaliżowana, myśli pięć tysięcy w głowie-CO BĘDZIE??-

Chwila rozmowy, powiedział ,że juz do mnie jedzie...STRACH i podniecenie.Iot tak własnie zaczął się mój związek z P.

Co się z czasem dopiero okazało,mój ukochany bardzo bał się,że nie będę go chciała.

OK KONIEC PRZYNUDZANIA.

DZIWNY należą Ci się z mojej strony ogromne podziękowania, za to, że byłeś, pogadałeś i ogólnie za całokształt.Gorąco pozdrawiam Cię.

P. KOCHAM CIĘ BARDZO, pamiętaj o tym zawsze twoja A.